Martwica pięty u dziecka jest określana jako jałowa martwica guza kości piętowej lub też jako choroba Haglunda. Jest to przypadłość, która dotyka w szczególności dzieci i młodzież w okresie intensywnego wzrostu. Dane przedstawiają, że z tym problemem muszą o wiele częściej zmagać się chłopcy niż dziewczynki. Dodatkowo na wzrost predyspozycji do zachorowania przekłada się aktywne i częste uprawianie sportu. Średni okres chorowania wynosi ok. 18 miesięcy. Przedstawiamy, czym charakteryzuje się ta przypadłość i jakie ma przyczyny oraz objawy, a także jak wygląda sposób leczenia.
Martwica na pięcie – przyczyny
Podstawową przyczyną występowania jałowej martwicy guza kości piętowej jest niedokrwienie tętnicze. Z zasady ogranicza się on do tylnej części pięty. Utrzymujące się niedokrwienie doprowadza do niedużej martwicy tkanki kostnej, w dłuższej perspektywie doprowadzi to do zwyrodnienia kości piętowej. W tej sytuacji powstaje wówczas narośl kostna kości piętowej, a podczas chodzenia odczuwalne są dolegliwości bólowe. Predyspozycją do rozwoju choroby Haglunda jest zaburzenie dotyczące nieprawidłowego rozwoju kości piętowej. Martwica na pięcie może także rozwinąć się w przypadku osób dorosłych, jednak wówczas jest to spowodowane przez nadmierne obciążenie, szczególnie poprzez uprawianie sportu.
Martwica pięty objawy
Martwica pięty objawy posiada dosyć charakterystyczne objawy. W pierwszej kolejności pojawia się ból pięty, który występuje poniżej przyczepu ścięgna Achillesa. Występuje bezpośrednio po przeciążeniu nóg po rozgrywce w piłkę nożną, czy też dłuższym marszu. Wraz z postępem choroby następuje nasilenie bólu, później powoduje mimowolne utykanie na daną nogę. Jednocześnie na tym etapie na stopie osoby chorej można dostrzec już nieduże zgrubienie, dodatkowo pojawiają się pęcherze i bolesność umiejscowiona tuż przy zgięciu grzbietowym stopy, co stanowi konsekwencję podciągania okolicy zmiany przez przyczepiające się ścięgno Achillesa. Martwica pięty u dziecka cechuje się nasilonym bólem przy dotykaniu, dlatego noszenie obuwia również potęguje dyskomfort.
Martwica na pięcie boli okresowo, czyli dolegliwości nie zawsze posiadają znaczny stopień dokuczliwości. Mimo wszystko nie należy lekceważyć tego bólu, nawet, gdy już nie jest aż tak nasilony. Zaniechanie martwicy na pięcie skutkuje rozwojem stanu zapalnego ścięgna Achillesa. W przypadku nieustającego bólu, choć o różnym nasileniu, nie należy zwlekać i udać się na wizytę do lekarza.
Przebieg leczenia martwicy na pięcie
Nie każdy ból pięty jest tożsamy z jałową martwicą guza kości. W niektórych przypadkach może oznaczać również ostrogę piętową. Do postawienia właściwej diagnozy konieczne jest wykonanie badania RTG. W procesie leczenia martwicy na pięcie konieczne jest odciążenia guza piętowego za pomocą użytkowania indywidualnie zaprojektowanych wkładek odciążających, dodatkowo zalecane jest podwyższenie obcasa i zażywanie ciepłych kąpieli.
W momencie nasilenia bólu konieczne jest odciążenie nóg, czyli należy unikać dłuższych spacerów, biegów i marszów. Dodatkowo konieczne jest stosowanie środków przeciwbólowych. W niektórych przypadkach lekarze decydują się na kurację za pomocą leków sterydowych.
Ortopedzi często decydują się na skierowanie pacjenta na rehabilitację, ponieważ właściwe ćwiczenia i zabiegi znacząco skracają czas leczenia. Może się zdarzyć, że pomimo kuracji lekami i odpowiednio przeprowadzanej rehabilitacji nie są uzyskiwane oczekiwane rezultaty. Wówczas rekomendowany jest zabieg chirurgiczny, który ma na celu usunięcie narośli na guzie piętowym. Postęp medycyny sprawił, że jednocześnie można przywrócić zagęszczenie tkanki, aby nie wywierała ona w najbliższej przyszłości nacisku na chore miejsce. Okres rekonwalescencji po zabiegu wynosi kilka tygodni, zazwyczaj sześć.
Po zakończeniu leczenia warto odpowiednio dbać o stopy. Kluczowy jest dobór odpowiedniego obuwia oraz wkładek ortopedycznych dostosowanych do potrzeb stopy. W przypadku większych wymagań im stawianych należy wybierać modele najwyższej jakości, np. te pochodzące z Krasnal Centrum Obuwia Dziecięcego. Dodatkowo należy skonsultować z lekarzem lub fizjoterapeutom, czy dana aktywność sportowa może być kontynuowana.
